خواب يك نياز حياتي براي انسان است و زندگي بدون آن امكان پذير نيست.هر انسان به طور متوسط يك سوم از عمر خود را در خواب مي گذراند.برخلاف آنچه معمولا تصور مي شود، خواب يك مرحله غير فعال نيست و مغز و ساير ارگان هاي بدن طي آن به فعاليت و بازتواني خود مشغولند.
علم پزشكي از دير باز به خواب و اختلالات آن توجه داشته است ،اما در سال 1968 بود كه  Rechtschaffen  و Kale روشي را براي مرحله بندي خواب ابداع كردند و از آن پس علم خواب و بررسي بيماري هاي آن به سرعت پيشرفت كرد.
خواب طبيعي داراي دو مرحله اصلي خواب رويا (REM) و خواب غير رويا (Non REM) است.خواب غير رويا بر اساس عمق خواب به سه مرحلهN1,N2,N3  تقسيم مي شود.مشخصه ي اصلي خواب REM نيز حركات سريع چشم است و اين خواب عامل اصلي احساس رضايت و كيفيت خوب خواب است.
طول خواب نيز در افراد مختلف متفاوت بوده و بين 5 تا 9 ساعت متغير است. آنچه از اين نظر اهميت دارد بروز تغييرات در مدت و ميزان خواب است كه بايد به آن توجه كرد. ساير رخدادهاي حين خواب نظير خرخر ، قطع نفس، حركات پا ها ، كابوس،و .... نيز هر كدام اهميت خاص خود را دارند و ممكن است نياز به بررسي داشته باشند.